Kuifvorming op de plaats van de kam is, zeker fenotypisch gezien, een ingrijpende wijziging bij het hoen. Het verandert de vorm van de schedel door middel van een bultvormige verhoging, als het ware om plaats te bieden aan alle veren die op die plek zullen gaan groeien. Die verandering is bij kuikens het beste waar te nemen.

Het is niet zo dat bij kruising tussen een hoen met een enkele kam en een kuifhoen meteen in de volgende generatie een volledige kuif tot stand is gebracht. Een breed scala aan tussenvormen, de een meer geslaagd dan de ander, wordt er, bij een behoorlijk aantal nakomelingen, tentoongespreid. Voor een begrip van zaken is de voorstelling van de Houdan, voor het eerst beschreven in de zeventiende eeuw, hetzelfde tijdvak waarin Jan Steen zijn schilderij maakte, het beste. Dit Noord-Franse (Normandische) ras is, bij wijze van spreken, in de ontwikkeling van een enkelkammig hoen naar een kuifhoen zo ergens midweegs blijven steken. Op deze wijze gezien is het overigens ook te begrijpen dat Darwin, kennelijk alleen afgaand op de kuifvorm, dit vijftenig ras, samen met de Crève Coeur, eveneens een bebaard Normandisch ras, maar met een veel verder ontwikkelde kuif en tezamen met het kinlellige Hollands Kuifhoen als ondersoorten van een en hetzelfde ras heeft beschouwd. Overigens moeten we denkelijk bij dit alles niet vergeten dat zowel de Houdan als de Crève Coeur van oudsher niet als sierhoenders maar als nutsdieren zijn bedoeld waarbij vooral eierleg en vleesvorming de prioriteiten vormen.